Ο πρώτος Ivy Bridge, πρόδρομος της τρίτης γενιάς Core επεξεργαστών, αλλάζει πάλι το σκηνικό. Ο "Ivy Bridge" Core i7-3770K παρουσιάστηκε επίσημα και αποτελεί τον πρώτο παγκοσμίως επεξεργαστή κατασκευασμένο στα 22nm.
Με χαμηλότερη κατανάλωση, βελτιωμένη αρχιτεκτονική και ισχυρότερο κύκλωμα γραφικών, είναι ένα πολύ μεγαλύτερο βήμα από αυτό που μπορεί να περιμένατε, και όχι μια απλή μεταφορά των Sandy Bridge σε χαμηλότερη λιθογραφία.
Το ρολόι της Intel σήμανε tick, λίγο εντονότερα αυτήν τη φορά, εφόσον η εταιρεία χαρακτήρισε τη μετάβαση ως tick+, φέρνοντας όχι μόνο νέα λιθογραφία [που συνήθως συνεπάγεται και μικροβελτιώσεις αρχιτεκτονικής] αλλά και μεγάλες αλλαγές στην GPU.
Αλλαγές
Όπως ήδη αναφέραμε, ο Core i7-3770K είναι ο πρώτος επεξεργαστής που παράχθηκε με την τεχνολογία λιθογραφίας ολοκλήρωσης 22nm αλλά και με τη χρήση Tri-gatetransistors ή 3D transistors [τεχνολογία για την οποία έχουμε μιλήσει στο παρελθόν], επιπροσθέτως της Hi-K Metal Gate. Σε πρώτη ανάγνωση περιμένουμε υψηλότερες συχνότητες με χαμηλότερη κατανάλωση καθώς και μεγαλύτερο εύρος για o/c ή Turbo.
Η αρχιτεκτονική κληρονομεί σχεδόν το σύνολο του σχεδιασμού των Sandy Bridge, όπως την Out of Οrder execution engine, έχοντας όμως πολλαπλές βελτιώσεις στο DNA της, όπως για παράδειγμα στη Floating Point και Integer Division μονάδα. Ο memory controller έχει επίσης υποστεί βελτιώσεις, διατηρώντας την ίδια dual channel βάση. Πλέον, όμως, υποστηρίζει συχνότητες μέχρι τα 2800MHz, καθώς και DDR3L μνήμες, δηλαδήχαμηλότερης τάσης.
Η παρουσία νέων τεχνολογιών ασφάλειας, όπως οι Digital Signature, OTP [One Time Password], Secure key αλλά και OS Guard, δείχνουν την έμφαση που έδωσε η Intel στον συγκεκριμένο τομέα.
Εκτός του επεξεργαστή, θα βρείτε και άλλες τεχνολογίες όπως το Thunderbolt και USB3.0, σε συνδυασμό πάντα με τα νέα chipsets που τον υποστηρίζουν.
iGPU DirectX 11
Η iGPU του αναβαθμίστηκε πλήρως, έχοντας την Intel HD Graphics 4000 [άλλα μοντέλα θα διαθέτουν την 2500]. Ο αριθμός των EU [execution units] έχει αυξηθεί σε 16 [από 12 για Core i7], ενώ πλέον είναι ικανές για DirecX 11. Ακόμη και το Quick Sync Video, που διέπρεψε στους Sandy Bridge, έχει γίνει ταχύτερο, αποτέλεσμα των βελτιώσεων της iGPU. H Intel υποστηρίζει ότι επιτυγχάνει μέχρι και διπλάσια ταχύτητα σε σχέση με τους Core i7-2XXX. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα πολλαπλών βελτιστοποιήσεων αλλά και προσθηκών on die. Η αρχιτεκτονική του κυκλώματος γραφικών [μArchitecture] έχει χωριστεί σε 5στάδια, τα Global Assets, Slice Common [Rasterizer, Pixel Back-end], Slice [Shaders – Model 5.0, EU κ.λπ.], CODEX & media και Displays.
Τέλος, η iGPU πλέον διαθέτει dedicated –specific– L3 cache, ενώ μπορεί να οδηγήσει τρεις ανεξάρτητες οθόνες. Να σημειώσουμε ότι αυτή η μορφή παραμένει αρθρωτή και επεκτάσιμη. Δηλαδή, εφόσον η εταιρεία θέλει, μπορεί να προσθέσει επιπλέον EU, με ελάχιστο κόπο, αυξάνοντας τις συνολικές δυνατότητες της GPU.
Ο λόγος για τον οποίο η Intel "μπήκε σε τόσο κόπο" είναι γιατί καταφέρνει πλέον να προσφέρει ένα σύγχρονο κύκλωμα γραφικών ικανό για το τελευταίο DirectX 11. Ταυτόχρονα δίνει σε όλους τους καταναλωτές επιδόσεις επιπέδου dedicated κάρταςγραφικών. Πράγματι, το ενσωματωμένο κύκλωμα γραφικών έχει τέτοιες δυνατότητες. Αναφερόμαστε, βέβαια, σε δυνατότητες λίγο ανώτερες από το επίπεδο μιας AMD HD5450.
Η ώρα των αριθμών
Οι μετρήσεις μας έγιναν σε συνδυασμό με το Intel DZ77GA-70K. Βασίζεται στο Z77 chipset, το οποίο έχει σχεδιαστεί ειδικά για να μπορεί να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες overclocking των νέων επεξεργαστών, ενώ πλέον ενσωματώνει και USB 3.0 [4 θύρες], όπως ήδη αναφέραμε. Σημαντικό στοιχείο του mobo, στο οποίο πρέπει να σταθούμε πριν μεταβούμε στην ανάλυση των μετρήσεών μας, είναι το καταπληκτικό γραφικό BIOS, που κάνει παιχνιδάκι όλες τις ρυθμίσεις και ιδιαίτερα τον υπερχρονισμό των κυκλωμάτων των Ivy Bridge.
Η ίδια ενθουσιώδης εικόνα ήρθε και από τις πρώτες μας μετρήσεις όταν τις φέραμε σε αντιπαράθεση με τον Core i7-2600 και τον Core i7-3820 [LGA 2011]. To 3D Mark Vantage "έβγαλε" 26334, έναντι 24131 και 26206 αντίστοιχα. Δηλαδή, ο 3770K βρίσκεται στα ίδια επίπεδα ισχύος με τον ανώτερης πλατφόρμας 3820. Η συγκεκριμένη μέτρηση μας έδωσε 31445, με overclocking στα 4,5GHz. Ίδια ακριβώς ήταν και η εικόνα στα παιχνίδια, είτε αυτά ήταν DirectX 9 είτε κάποιο απαιτητικότερο DirectX 10. Ο Core i7-3770 βρίσκεταιμεταξύ των άλλων δύο επεξεργαστών σε επίπεδα δυνατοτήτων.
Στο Cinebench 10, μάλιστα, έχει πάλι ένα πλεονέκτημα έναντι του Sandy Bridge-E, με τις μετρήσεις να είναι 25317/6521 [για όλους και έναν πυρήνα] και 25259/6345 αντίστοιχα. Σε κάθε επόμενη μέτρηση, είτε συμπίεση αρχείων είτε transcoding video, ο Ivy Bridge διατήρησε μικρή διαφορά, που ανά περιπτώσεις έφτασε και το 5%.
Το συνθετικό PCMark Vantage έδωσε ανάμεικτα αποτελέσματα, ασχέτως της βάσης στην οποία προσπαθήσαμε να τα συγκρίνουμε. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Συμβαίνει ιδιαίτερα όταν οι drivers ενός νέου μοντέλου δεν είναι αρκετά ώριμοι. Την πολύ καλή εικόνα κατάφερε να μπερδέψει –αλλά ελάχιστα– το AIDA64 Extreme Edition. Στα περισσότερα επιμέρους benchmarks βλέπουμε καλύτερες επιδόσεις από τον Core i7-2600, της τάξης του 5-15%, ενώ βρίσκεται σε χαμηλότερα επίπεδα [κατά 5% περίπου] από τον Core i7-3820. Όμως, στο CPU AES το πλεονέκτημα έναντι του πρώτου αντιστρέφεται, σε -16,84%, ενώ η διαφορά με τον δεύτερο εκτοξεύεται στο -43,37%. Παρόμοια ανωμαλία παρατηρείται και στο CPU Photoworxx με διαφορετικά ποσοστά, δείχνοντας ότι υπάρχουν σημαντικότερες δομικές διαφορές στις δύο αρχιτεκτονικέςαπό ό,τι αρχικά φαινόταν.
Επίτευγμα
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης δεν είναι μόνο η iGPU, αλλά και οι αυξημένες επιδόσεις που φέρνει η Intel σε μια ήδη εκπληκτικά επιτυχημένη αρχιτεκτονική. Ακόμη και αφήνοντας στην άκρη τη μετάβαση σε 22nm, όπως και το χαμηλότερο TDP [που δικαιολογείται από την αλλαγή μεθόδου ολοκλήρωσης], βλέπουμε έναν επεξεργαστή που μπορεί να σταθεί επάξια απέναντι ακόμη και σε αντίστοιχης συχνότητας Sandy Bridge-E, οι οποίοι είχαν ήδη ανεβάσει τον πήχη των επιδόσεων [έχοντας υψηλότερο bandwidth με quad channel memory controller].
Η τελική ερώτηση που πρέπει να απαντήσουμε σε κάθε review, είναι αν το προϊόν αξίζει τα λεφτά του. Αφού κατέβασε τις απαιτήσεις του συστήματος σε ενέργεια και ψύξη, διατηρώντας χαμηλά και το κόστος απόκτησης σε σχέση με τους LGA 2011, η νέα αρχιτεκτονική επεξεργαστών της Intel μπορεί να μην κάνει τεράστιο βήμα, αλλά καταφέρνει να επισκιάσει την προηγούμενη γενιά. Περισσότερη ουσία πιθανόν θα δούμε στους οικονομικότερους Core i5 και Core i3, εφόσον αυτός ο χώρος θα απασχολήσει περισσότερο τους χρήστες της ελληνικής πραγματικότητας. Και εκεί είναι σημαντικότερη η αύξηση των επιδόσεων, τόσο σε επεξεργαστική ισχύ όσο και στην ανανεωμένη DirectX 11 iGPU. Αυτό το σημείο ίσως είναι το μόνο στο οποίο αποτυγχάνει σε σχέση με τον ανταγωνισμό, δεδομένου ότι το κύκλωμα γραφικών –ακόμη και των μικρότερων FM1– είναι ισχυρότερο, ωστόσο έχει γίνει ένα πολύ μεγάλο βήμα προς τη σύγκλισή τους. Η μόνη περαιτέρω σκέψη την οποία κάνουμε, είναι ποια θα είναι η εικόνα ενός Ivy Bridge σε LGA 2011...
